Dlaczego siatkarze AZS Olsztyn, mimo zajęcia 4. miejsca w 1969 roku, nie byli pewni udziału w kolejnym sezonie ekstraklasy? Kto reprezentował barwy akademików w tym sezonie? Czas na kolejną część historii AZS Olsztyn – sezon 1968/1969.
Za podstawę bibliograficzną, pomogą nam zapiski Andrzeja Grygołowicza, który podzielił się swoimi wspomnieniami w książce Między stadionem a brzegiem jeziora. 65 lat akademickiego sportu i wychowania fizycznego w Kortowie (2016). Tam, gdzie będzie to możliwe, tekst uzupełnią historyczne zdjęcia. Dlaczego siatkarze AZS Olsztyn, mimo zajęcia 4. miejsca w 1969 roku, nie byli pewni udziału w kolejnym sezonie ekstraklasy? Kto reprezentował barwy akademików w tym sezonie? Czas na kolejną część historii AZS Olsztyn – sezon 1968/1969.
Sezon ligowy rozpoczął się dość późno, bo dopiero 4 stycznia, ze względu na udział reprezentacji w Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku.
Zespół AZS Olsztyn, po wielu perypetiach personalnych, przystąpił do rozgrywek w odmiennym zestawieniu niż w sezonie ubiegłym, przecież tak udanym dla olsztyńskich siatkarzy (V miejsce). Świetnie spisujący się w poprzedniej lidze Jan Ruszczyński i Kazimierz Jasiński odeszli do II-ligowego Beskidu Andrychów.
Mimo, że akademicy nie odnosili tak błyskotliwych zwycięstw, jak w ubiegłym sezonie, to spisali się bardzo dobrze, zajmując wysoką czwartą pozycję. Mistrzem Polski została Legia Warszawa, a wicemistrzem Hutnik Nowa Huta.
W zespole AZS na najwyższą ocenę w tym sezonie zasłużył Maciej Tyborowski (przeszedł z AZS Gdańsk). W drużynie grali: Zbigniew Biłat (powrócił do Olsztyna), Marek Gałkiewicz, Stanisław Maszczyk, Tomasz Miller, Zbigniew Lubiejewski, Janusz Tłuczkiewicz, Maciej Tyborowski, Stanisław Zduńczyk, Wiktor Żuchowski.
Mimo zajęcia wysokiej IV lokaty w ekstraklasie w sezonie 1969 roku, drużyna z Olsztyna, w związku z reformą rozgrywek, nie miała zapewnionego miejsca w nowej edycji ligowej. Aby wystartować w towarzystwie ośmiu zespołów trzeba było zmieścić się w pierwszej czwórce grupy kwalifikacyjnej, którą tworzyli: Hutnik Nowa Huta, AZS Olsztyn, Stal Mielec, GKS Katowice, AZS Gdańsk i beniaminek I ligi – Płomień Milowice.
Czy w nowo zreformowanej lidze znajdą się siatkarze z Kortowa? – Zadawali sobie pytanie kibice siatkówki. Odpowiedź otrzymali dopiero po dwóch turnieju, które siatkarz rozegrali w dniach 5-9 listopada w Andrychowie i 17-21 listopada w Lublinie. Drużyna AZS przystąpiła więc do przygotowań klubowych, a trzej jej zawodnicy: Tomasz Miller, Maciej Tyborowski i Stanisław Zduńczyk zostali powołani do reprezentacji i wyjechali do Włoch na międzynarodowy turniej z udziałem Bułgarii, Węgier i gospodarzy. W II turnieju o Puchar Świata, który odbył się w NRD, Polskę reprezentowali dwaj zawodnicy AZS Olsztyn – Maciej Tyborowski i Stanisław Zduńczyk. Mocno odmłodzona drużyna reprezentacyjna nie zanotowała sukcesu (8. miejsce), ale Stanisław Zduńczyk otrzymał dobre recenzje.
Pierwszy test prawdy – turniej w Andrychowie, olsztyniacy zaliczyli na drugim miejscu. Przyszedł bardzo trudny okres, w którym trzeba było solidnie się przygotować do decydującego turnieju w Lublinie, a jednocześnie nadrobić zaległości wynikłe z absencji na Uczelni. Wieści z Lublina potwierdziły dobre przygotowanie i postawę siatkarzy AZS. Jako jedyni pokonali oni lidera grupy – Hutnika, nie oddając mu nawet seta. Olsztynianie po wygraniu 7 spotkań na 10 rozegranych, zajmując II miejsce w grupie, zapewnili sobie byt w ekstraklasie. O skali trudności tego turnieju może świadczyć fakt, że do nowej ekstraklasy nie zakwalifikowała się Anilana (7. miejsce w ostatniej lidze) oraz rewelacyjny Płomień Milowice, mimo zwycięstwa nad AZS Olsztyn. Prawdziwą rewelacją turnieju był mistrz II ligi – Resovia, która zajęła drugie miejsce i zapewniła sobie awans do ósemki najlepszych zespołów.
Ciąg dalszy nastąpi…
Opracowanie na podstawie: Grygołowicz A., Krótka historia kortowskiej siatkówki, [w:] Między stadionem a brzegiem jeziora. 65 lat akademickiego sportu i wychowania fizycznego w Kortowie, red. Siwicki M., Dubielski G., Olsztyn 2016, s. 97 – 142.