Po jedenastu latach przerwy, Olsztyn ponownie zdobył medal Mistrzostw Polski. Siatkarze PZU AZS Olsztyn zajęli 2. miejsce. Kto stanowił trzon drużyny akademików? Jak wyglądała walka o medale?
Za podstawę bibliograficzną, pomogą nam zapiski Andrzeja Grygołowicza, który podzielił się swoimi wspomnieniami w książce Między stadionem a brzegiem jeziora. 65 lat akademickiego sportu i wychowania fizycznego w Kortowie (2016). Po jedenastu latach przerwy, Olsztyn ponownie zdobył medal Mistrzostw Polski. Siatkarze PZU AZS Olsztyn zajęli 2. miejsce. Kto stanowił trzon drużyny akademików? Jak wyglądała walka o medale?
Sezon 2003/2004 zapowiadał się bardzo ciekawie ze względu na zmiany, jakie zaszły w zespole PZU AZS UWM. Trenera Wojciecha Drzyzgę zastąpił Grzegorz Ryś, który prowadził do tej pory zespoły Morza Szczecin i reprezentację juniorów. Ryś prowadził drużynę wraz ze Stanisławem Iwaniakiem i Andrzejem Grygołowiczem, którzy mieli pomagać w prowadzeniu zespołu. Kadrę wzmocnili m.in: Paweł Papke, Paweł Zagumny czy Krzysztof Śmigiel. Sponsor postawił przed drużyną kolejny warunek: zdobycie medalu i od tego uzależniał kontynuowanie współpracy w przyszłości.
Na inaugurację sezonu, olsztynianie przegrali na wyjeździe ze Skrą Bełchatów 1:3. Pierwsze zwycięstwo przed własną publicznością nastąpiło w 3. kolejsce – PZU AZS pokonał w 3 setach BBTS Siatkarz Original Bielsko-Biała. Na zakończenie fazy zasadniczej, akademicy zajmowali wysokie, 3 miejsce – zdobyli 33 punkty, na co złożyło się 12 zwycięstw i 6 porażek.
W ćwierćfinale, PZU AZS Olsztyn potrzebował tylko trzech spotkań, aby pokonać Mostostal-Azoty Kędzierzyn-Koźle (3:1, 3:0, 3:0). Po dramatycznej walce w półfinale, olsztynianie po pięciu spotkaniach pokonali Skrę Bełchatów i awansowali do finału ligi. Zainteresowanie meczem finałowym było tak duże, że fani wykupili całą pulę biletów w 54 minuty. Najbardziej zapobiegliwi ustawili się w kolejce przed siedzibą klubu już o godzinie 22:00, by spędzić tam całą noc. Olsztyn czekał 11 lat na medal – ostatni bowiem w roku 1993 był koloru srebrnego. W finale olsztynianie spotkali się z Ivettem Jastrzębie, przegrywając w trzech potkaniach. Tka więc Ivett zdobył złoty medal, zaś PZU AZS srebro – po raz siódmy w swojej historii.
Wicemistrzostwo wywalczyli: Wojciech Grzyb, Łukasz Kadziewicz, Tomasz Kowalczyk, Paweł Kuciński, Adam Kurian, Paweł Papke, Piotr Poskrobko, Mark Siebeck, Mariusz Sordyl, Mariusz Szyszko, Krzysztof Śmigiel, Paweł Zagumny. Trenerzy: Grzegorz Ryś i Stanisław Iwaniak, bank informaji i statystyki: Andrzej Grygołowicz, lekarz: Wojciech Remiszewski, odnowa biologiczna: Mirosław Gozdan, kierownik: Marek Carzyński.
Trener Grzegorz Ryś odniósł wspaniały sukces, bowiem kierowana przez niego reprezentacja Polski juniorów, zdobyła Mistrzostwo Świata Juniorów, a wśród nich wychowanek AZS Olsztyn – Marcin Możdżonek (w tym czasie uczeń SMS w Spale). Michał Bąkiewicz, Paweł Zagumny i Łukasz Kadziewicz, reprezentowali Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach, zajmując 5. miejsce.
Zaplecze pierwszego zespołu mogło też pochwalić się osiągnięciami. AZS UWM w rozgrywkach II ligi zajął trzecie miejsce, zaś juniorzy AZS UWM, prowadzeni również przez Józefa Kopaczela, zdobyli brązowe medale w Mistrzostwach Polski Juniorów.
Siatkarze (studenci z Kortowa) wygrali Akademickie Mistrzostwa Polski, pokonując w decydującym spotkaniu AZS Częstochowa 3:2 oraz zostali Mistrzami Polski Uniwersytetów. Medale zdobyli: Maciej Alancewicz, Tomasz Biryło, Tomasz Dynkowski, Grzegorz Godlejewski, Jakub Habel, Macin Kasprowicz, Paweł Kopaczel, Adam Kurian, Marcin Mierzejewski, Paweł Ostrowski, Tomasz Rybak, Piotr Szyćko. Trenerzy: Andrzej Grygołowicz i Stanisław Iwaniak.
Ciąg dalszy nastąpi…
Opracowanie na podstawie: Grygołowicz A., Krótka historia kortowskiej siatkówki, [w:] Między stadionem a brzegiem jeziora. 65 lat akademickiego sportu i wychowania fizycznego w Kortowie, red. Siwicki M., Dubielski G., Olsztyn 2016, s. 97 – 142.